تاثیر تداخل زمینه ای و بازخورد خود کنترل بر اکتساب، یادداری و انتقال برنامه حرکتی تعمیم یافته

پژوهش حاضر با هدف تاثیر تداخل زمینه ای و بازخورد خود کنترل بر اکتساب ، یادداری و انتقال برنامه حرکتی تعمیم یافته و ارایه راهکار تعدیلی در تحقیقات مربوط به بازخورد صورت پذیرفت. در این پژوهش از طرح تحقیق با الگوی آزمایشی نرم افزار کامپیوتری واقع در بخش عددی صفحه کلید که توسط محقق طراحی و برنامه نویسی شده بود استفاده شد. آزمودنی ها در این پژوهش (120) نفر از دانش آموزان پیش دانشگاهی شهرستان مشهد بودند که توسط یک تحقیق راهنما به دو دسته عملکرد بالا و عملکرد پایین تقسیم شدند و به صورت تصادفی در 8 گروه مسدود و تصادفی قرار گرفتند.کلیه گروه‏‎های با عملکرد بالا (11) نفر و با عملکرد پایین (19) نفر بودند. آزمون شامل 4 مرحله پیش آزمون، اکتساب، یادداری و انتقال بود.افراد فقط در مرحله پیش آزمون و اکتساب بازخورد دریافت می‎کردند و گروه جفت شده بازخورد معادل دریافت می‎کرد.به منظور تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس،anova یک راهه و برای تعیین محل معنی داری بین گروه ها از آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد.یافته های ّپژوهش:نتایج تحلیل واریانس یک راهه بین آزمودنی ها نشان داد که تفاوت آماری معنی دار بین گروه‏ها وجود دارد. (0.00p=) روش آماری تحلیل واریانس دو طرفه نشان داد که اثر سطح مهارت در مرحله اکتساب معنی دار نبود (0.396=? و 0.726 f=)ولی اثر آرایش تمرین (0.041 =? و 4.295 f=) و اثر نوع بازخورد (0.000 =? و 14.868 f=) در این مرحله معنی دار بود. اثر اصلی متغیر های نوع بازخورد(0.056= )، سطح مهارت(0.780= ) و آرایش تمرین در مرحله یادداری معنی دار نبود. هم چنین در مرحله انتقال هیچ کدام از متغیر ها معنی دار نبود.نتیجه گیری: اثر تداخل زمینه ای در مرحله اکتساب تاییر نشدو نتایج نشان داد تاثیر بازخورد بر روی افراد مبتدی بیشتر از ماهر است. اثر تداخل زمینه ای در مرحله یادداری تایید نگردید. هم چنین در مرحله انتقال نیز اثر هیچ کدام از متغیر‏‎های اصلی معنی دار نبود لذا بین گروه ها تفاوتی دیده نشد که این نشانگر یادگیری مشابه در مرحله انتقال است.